Aan de voet van de Machu Picchu

Deze morgen met de bus naar het treinstation waar we dienen over te stappen aan het station, een rit van ongeveer anderhalf uur. Het is hier een drukte van toeristen. Onze plaatsen zijn gereserveerd dus we moeten ons niet druk maken. De omgeving begint hier meer en meer het uitzicht te hebben van een tropisch regenwoud en het voelt inderdaad zachter aan hier. We zijn immers gedaald tot een goede 2900 m.
De trein is er een uit de betere klasse, betreft 2de klasse wagons met heuse laminaat op de grond en panoramische ramen. Om stipt 12.35 uur vertrekt de trein richting Aguacalientes aan de voet van de Machu Picchu. De treinrit geeft een prachtig uitzicht op de heilige vallei van de Incas doch laat ons (Luc en Rita) huiveren, we horen regelmatig een geluidssignaal en we kunnen dit niet loskoppelen van de gedachte dat dit het laatste moet geweest zijn dat Enzo ook gehoord heeft. De schoonheid van deze treinrit verbleekt meteen voor ons beiden. Of we nu willen of niet, dit blijft aan ons vreten. Hopelijk kunnen we morgen de treinrit even vergeten om toch de ware schoonheid van de Machu Picchu te kunnen ervaren. De treinrit heeft een catering aan boord en na een rit van een anderhalf uur stappen we af in Aguacalientes een zeer toeriostisch dorpje waar alle bezoekers van de Machu Picchu dienen te verzamelen. Ons hotel is te bereiken na een klim naar boven. We dienen meteen busticktes te gaan kopen voor morgen en de entreekaarten. De prijzen stijgen hier astronomisch elk jaar. Voor een de treinrit, busrit en entree ben je nu voor een volwassene 125 euro kwijt. Peruanen betalen hier de helft (?).De eerste bus vertrekt morgenvroeg om 05.30 naar boven en die willen we niet missen.
Met een zevental zijn ze nu gaan zwemmen, vooral de kinderen keken er echt naar uit om nog even in een warmwaterbad te kunnen zitten en dit is hun van harte gegund.
Morgen ons verslag van dit deel van de reis terug vanuit Cusco.
Tot lees...