Cusco - Volver a casa

Nog even een laatste verslag van onze laatste dagen en de terugreis:
Onze laatste dag in Cusco heeft Geert, onze reisbegeleider ons meegenomen op een rondwandeling doorheen de stad om ons alle bezienswaardigheden in een notedop te laten zien. Het op 3400 m hoogte gelegen Cusco en met meer dan 300.000 inwoners, is beslist de moeite waard om te bezoeken.
Het wordt ook wel eens het "Rome" van de Inca's genoemd.
In de Quechua betekent Cusco "navel". Cusco was voor de Inca's de navel van de Andes.
De Plaza de Armas wordt omgeven door een kathedraal en de kerk de la compañia (van de jezuïeten). De meeste huizen in de omgeving van de Plaza de Armas zijn gebouwd op de oude Inca vestigingsmuren en we staan versteld met welke precisie de Inca's muren bouwden. Alle stenen passen als puzzelstukken in elkaar en als je weet dat deze stenen minstens 30 cm lengte hebben wil dit iets zeggen over de bouwkunsten van de Inca's. Je ziet trouwens nergens enige mortel of cement tussen deze stenen en toch hebben al deze muren een aantal aardbevingen doorstaan doorheen de eeuwen. De plaatsen waar men wel mortel gebruikt heeft duidt aan dat deze muren gebouwd werden door de Conquistadors (de Spanjaarden).
Geert brengt ons verder tot aan de beroemdste steen van Cusco:de twaalfhoekige steen, een echt staaltje van steenkappers vakmanschap. Er staat en verklede Inca thv deze steen die zich tegen betaling mee op de foto laat zetten, hij ergert zich al als mensen deze steen aanraken, we bedanken hem voor zijn karnavalsuitrusting en gaan verder. Rond de middag gaan we eten in een soort creperie en opnieuw zien we op de buitenmuur tegenover de uitgang van het restaurant een aantal handpalmafdrukken op de muur staan in diverse kleuren...het lijkt een soort afscheidsboodschap voor ons.
In de namiddag gaan we allen apart nog wat laatste aankopen doen. 's Avonds gaan we eten in een restaurant waar men Cuy serveert (Cavia's) Er zijn vier dapperen die er zich aan wagen. Men gaat voor de Cuy al horno (Cavia uit de oven) We dienen een uur te wachten en zien nadien vier borden verschijnen met een gegrilde cavia in volle glorie erop, de pootjes zitten er nog aan. De cavia's zijn gevuld met groene kruiden die niet echt in de smaak vallen. Uiteindelijk valt dit gerecht niet echt in de smaak.
Ook de andere gerechten zijn hier niet van een niveau welke we tot dan gewoon zijn, niet getreurd het is hier onze laatste avond. Buiten Filip en An keren de meesten terug te voet naar het hotel. De taxi die An en Filip bestellen passeert ons bij de steile klim richting hotel en net op het moment dat Filip door het raampje roept dat het toch gemakkelijk is zo'n taxi valt deze stil. De taxi geraakt gewoonweg niet deze helling op en dient zich achteruit te laten bollen om een tweede poging te wagen, ook dit mislukt weer en uiteindelijk dienen ze de laatste steile meters ook noodgedwongen te voet af te leggen.
Op zaterdagmorgen staat om 0930 uur ons busje klaar om ons naar de luchthaven van Cusco te brengen, het weer is opnieuw prachtig. In de luchthaven blijkt opnieuw dat we een bijkomende luchthaventaks dienen te betalen en Geert deelt ons mede dat in Lima we dit ook zullen moeten doen, in Lima vraagt men gewoonweg aan alle toeristen een luchthaventaks van 87.5 soles (22 €). We kunnen ons voorstellen dat dit voor jonge globetrotters wel eens een bijkomende streep door hun rekening wordt als men dit niet op voorhand weet.
We vliegen met Starperu in één uur naar Lima, bij het opstijgen davert en trilt het vliegtuig zodanig dat we even denken: "dit komt hier niet goed". Blijkt later volgens Geert hier normaal te zijn omdat het vliegtuig meteen zeer steil moet klimmen om de Andesbergtoppen van meer dan 4000 m in de omgeving van Cusco te kunnen overvliegen. We zijn meer dan blij dat we één uurt later deze rammelkist kunnen verlaten.
In Lima worden we terug gebracht naar het hotel waar we de eerste nacht hebben overnacht. Hier worden twee kamers voor ons ter beschikking gehouden voor onze bagage en eventueel een douche en bad. Gezien het hotel op wandelafstand ligt van de Stille Oceaan gaan we meteen op stap. We hebben immers maar een goeie twee en een half uur vrije tijd.
Het uizicht is prachtig doch het weer is hier erg grijs, de temperatuur is wel aangenaam en de luchtvochtigheid doet ons deugd na de zeer droge weken. We zijn tevens terug op zeeniveau en dit voelen we ook sterk bij onze inspanningen, we kunnen terug rustig ademen na onze meer dan twee weken durende hoogtestage.
Iets verderop ligt een winkelcentrum in de rotsen weggewerkt. Dit is niet het Peru dat we de vorige weken hebben leren kennen. Hier heerst een
echte Westerse sfeer met veel Amerikaanse toeristen. Het hotel en dit winkelcentrum liggen niet voor niets in deze wijk Miraflores,één van de betere wijken van Lima waar het voor toeristen veilig toeven is.
De prijzen in het Shoppingcenter zijn ook van Europees niveau en dat verklaart ook meteen waarom je hier nauwelijks Peruaanse gezinnen ziet rondlopen.
Op terugweg langs de kustlijn ligt een parapainting centrum. Er vliegen er op onze terugweg wel een tiental boven ons hoofd, de meeste met duozits. Dit is hier duidelijk een paradijs voor de parapainters.
Om 16.00 uur staan we terug voor het hotel te wachten voor onze transfer naar de luchthaven. Om 17.05 u staan we in te checken bij Iberia voor onze vlucht naar Madrid en aansluitend naar Brussel, we krijgen hier meteen onze beide vouchers.
Nog even de taxfreewinkels en om 19.55 u vertrekken we richting Brussel. Een vlucht van meer dan 9400 km en welke een 11u20min zal duren. Het is op dat moment al 02.55 u lokale tijd in België.
Gezien we allen moe zijn kunnen we gelukkig wat nachtrust inhalen op deze vlucht en dit maakt tevens dat de vlucht veel sneller verloopt dan we verwacht hadden. We landen in Madrid om 14.30 uur. In principe hebben we hier twee uur tijd voor onze aansluiting naar Brussel.
We dienen door de grenscontrole te gaan en vervolgens opnieuw door een bagagecontrole waar men ons meteen duidelijk maakt dat de gekochte parfum en sterke drank niet kan meegenomen worden bij onze handbagage. Het is even paniek, we hebben immers
voor meer dan 450 € aan goederen mee en we hebben helemaal geen zin deze hier achter te laten. Dezelfde norse man geeft ons nauwelijks uitleg wat we kunnen doen. We hollen dan maar meteen naar de incheckbalie van Iberia die op de tweede verdieping ligt om deze goederen als bagage nog te laten inklaren. De bediende daar zegt dat de incheck van de bagage al afgelopen is. Wanneer we heftig protesteren blijkt hij ons toch te willen helpen. Hij gaat naar de balie en bezorgt ons nog een bagagesticker, hij zegt wel dat er nog slecht één stuk bagage meemag. In een ijl tempo wordt alles herschikt in één rugzak. We vrezen voor de glazen flessen maar hebben geen andere keuze. Uiteindelijk wordt de rugzak nog aangenomen als bagage, we zijn benieuwd of we deze in Brussel terug zullen zien...
We moeten meteen verder hollen naar de boardingcontrole. We hebben nog net geteld 15 minuten voor het vertrek van ons vliegtuig. Wanneer we de boardingcontroel naderen horen we onze namen al afroepen: "last call for....en onze namen". Het zweet staat op ons voorhoofd. Uiteindelijk zijn we 7 minuten voor vertrek van het vliegtuig in het vliegtuig. We voelen ons alsof we een halve marathon hebbengelopen.
We hebben medelijden met de passagiers die in onze buurt zitten gezien onze transpiratiegeurtjes van dit sportief avontuur. Deze reis wordt hierdoor op een avontuurlijke wijze afgesloten.
Om 18.35 uur zetten we terug voet op Belgische grond.
Ons rugzakske met drank en reukwaren komt bijna als laatste op de bagageband gerold en we ruiken meteen al een doordringende alcoholgeur. Uiteindelijk blijkt dat er slechts één fles drank dit avontuur niet overleeft te hebben.
Het is 19:45 uur als we de aankomsthall binnenkomen en er staat een waar ontvangstcomité ons op te wachten, een heleboel vrienden zijn afgezakt naar Brussel om ons welkom te heten, dit pakt ons echt...
Op de terugreis doen onze chauffeurs nogal geheimzinnig inzake de plaats waar we naar toe rijden.
Uiteindelij worden we allemaal naar het huis gebracht van Anneke en Herman waar een hele groep vrienden, buren, ouders en familie ons verwelkomen, een ontroerend weerzien doch dit verrast ons en we wensen bij deze onze welgemeende dank te uiten aan de Hoegies, Cleykes, Lyskes en Thyskes voor de organisatie van deze welkomstavond met overvloedige drank en eten !
Het wordt uiteindelijk 03.00 uur wanneer we uitgepraat zijn uiteindelijk nog eens in ons vertrouwde nestje te kunnen slapen.
Onze jetlag werkt nog want het is pas 13.15 uur als ons oogjes opengaan, naar Peruaanse normen is het dan nog maar 06.15 uur. We zullen nog een paar dagen nodig hebben om onze biologische klok terug te laten aanpassen.