Cajon del Maipo - Santa Rita
Door: Luc en Rita
Blijf op de hoogte en volg Luc
09 Maart 2011 | ,
Met een dag vertraging ons verslag van gisteren en vandaag...
Gisterenmorgen opnieuw reeds om 08.00 u op pad, er stond een trip naar de Cajon del Maipo op het schema, de vallei van de Maipo in de Andes op een tweeenhalf uur rijden van Santiagio. Eerst met de metro een rit van bijna een uur. In het metrostation zou er volgens de toeristische dienst hier in Santiago connectie zijn met de metrobus 90 naar San Jose del Maipo. Bij het verlaten van het metrostation vonden we niet meteen een terminal die aan de beschrijving voldeed, na wat zoek-en bevragingswerk bleek deze ondergronds verbonden te zijn met het metrostation. Hier vertrekken bijna om het kwartier metrobusjes naar diverse bestemmingen. De rit naar de Cajon kost ons slechts 900 pesos (1.5 euro) en dit voor een rit van anderhalf uur. Het zijn wel kleine schamele busjes met een capaciteit van 29 personen zonder veel comfort. De rit verloopt vlot maar bij het eindpunt liggen noze ingewanden zat door elkaar van het bruusk remmen, optrekken en schudden van het busje. We belanden uiteindelijk in San Jose del Maipo, eem klein dorpje dat evengoed in de Franse Alpen zou kunnen gelegen hebben. De weergoden zijn ons opnieuw weer gunstg gezind, het is stralend weer en we hebben hierdoor een ver zicht op alle bergen in de omgeving. Het beloofd een warme dag te worden. In het toeristische dienst krijgen we een kaart van de streek en we gaan voor een tocht naar de Cascades de animas in een dorp een twaalf kilometer hiervandaan. Een taxi brengt ons naar daar maar bij het uitstappen blijken we niet op de gevraagde lokatie te staan. We staan aan een soort hotel met een soortgelijke naam. Gelukkig komem er meteen twee vrouwen naar buiten die ons vriendelijk uitleggen dat er een verschil zit in de naam van hun hotel en de cascade die we zoeken. We blijken twee kilometer te ver te zijn gedropt, gezien het prachtige weer en het uitzicht gaan we dan maar te voet op terugweg. Uiteindelijk blijkt onze bestemming een soort recreatiepark waar men kan logeren en allerhande activiteiten kan doen maar tegen betaling, we moeten met een gids mee naar boven, gelukkig vertrekken ze reeds over een kwartier. Meteen vergezellen ons drie honden. Er komen nog een aantal andere wandelaars meer en we moeten eerst over een hangbrug de rivier Maipo over. De honden mogen niet mee de burg over en staan alle drie te blaffen en te janken, dit zint hun niet. De tocht gaat meteen steil naar boven en na een half uurtje bereiken we de eerste cascade, de cascade de animas, de waterval der geesten....er hangt een soort legende aan vast, het is ondertussen broeiend heet op deze hoogte en de zon brandt letterlijk op onze huid, de tochtgaat nog wat verder naar een hoger gelegen waterval waar we gelukkig kunnen pootjebaden, plots verschijnt de eerste van de drie honden ook boven en iets later de tweede en derde...ze blijken uiteindelijk ergens een weg gevonden te hebben. Het water dat naar beneden stroomt is drinkbaar en blijkt inderdaad lekker te zijn, puurder water is er niet...recht uit de Andes. Op terugweg nog even genieten van het water daar en dan opnieuw naar beneden. De honden blijven ons vergezellen als gidsen...ze wijken nauwelijks van ons af. We moeten nu enkel nog vervoer vindenom terug te keren naar San Jose del Maipo, er rijden collectivos op en neer en na een twee kilometer stappen kunnen Katrien en Tony al mee met een collectivo, een soort taxi die je deelt met andere passagiers. We hebben ook geluk, we kunnen er een tegenhouden direct na het vertrek van Katrien en Tony. In San Jose staan ze op ons te wachten, even een terrasje voor een lekker biertje. Plots breekt het zweet uit bij Katrien, ze stelt vast dat ze haar camera in de collectivo heeft laten liggen. Betreft de camera van Tom...met een zeer emotionele waarde...Zegaat meteen navraag doen bij het toeristisch kantoor, de vriendelijkheid en behulpzaamheid is groot hier, ze bellen meteen naar een centrale die alle collectivos met elkaar verbindt en zullen navraag doen aan de hand van de beschrijving van de collectivo en chauffeur. Na een half uur komt men ons zeggen dat ze de camera hebben gevonden en dat de chauffeur op weg is om hem terug te brengen, de eerlijkheid van de Chilenen is verbazingwekkend, eind goed al goed en we kunenn terug richting Santiagio waar we nog nagenieten van deze dag met een glasje Pisco Sour...
Vandaag naar het wijnkasteel Santa Rita, Katrien en Tony verkozen om een dagje in Santiago te blijven. Opnieuwe een metro, metrobus, collectivo dag bij ons de trein, tram, busdag...Na een tweeenhalf durende rit bereiken we een van de grootste en bekendste wijnkastelen van Chili, Villa Santa Rita, de oprijlaan is meer dan een kilometer lang. Je moet hier vooraf reserveren anders kom je er niet in. Het is een prachtig domein met een gerestaureerd oud kolionaal huis van 1790, waar nu kan gedusteerd worden en tevens een bekend restaurant is gevestigd, Doña Paula, volgens alle gidsen een must om hier te eten...
We krijgen eerst een rondleiding op het terrein, er is een prachtige tuin met terras. De wijnkelders dateren nog van 1880. Men heeft hier ook veel schade geleden van de aardbeving van vorig jaar toen duizenden flessen gebroken zijn in de kelders. De kelder had tevens schade opgelopen en diende gerestaureerd te worden. We hebben pech gezien de oogst iets later valt dit jaar en men pas volgende week aan de oogst begint. Na de rondleiding gaan we eten bij Doña Paula, een mooi restaurant waar je tevens alle wijnen kunnen gedronken worden van het huis, van de duurste tot de goedkoopste. Wat het eten betreft....heerlijk. Wat de wijn betrof....heerlijk, zowel de witte als de rode reserva waren een van de betere wijnen die we al gedronken hebben, alleen exporteren ze deze niet naar Europa, de "gewone" Santa Rita voert men wel uit naar Europa en zullen we bij terugkeer met een bijzonder gevoel degusteren....
Een gastronomisch hoogtepunt in onze reis....Hier zouden vele van onze vrienden zeker eens willen komen eten dachten we deze middag....
Morgen terug een rustdag, onze laatste volledige dag hier...Het einde komt in zicht nu van deze onvergetelijke reis. We kijken er al naar uit om iedereen terug te zien ! xxxx
Gisterenmorgen opnieuw reeds om 08.00 u op pad, er stond een trip naar de Cajon del Maipo op het schema, de vallei van de Maipo in de Andes op een tweeenhalf uur rijden van Santiagio. Eerst met de metro een rit van bijna een uur. In het metrostation zou er volgens de toeristische dienst hier in Santiago connectie zijn met de metrobus 90 naar San Jose del Maipo. Bij het verlaten van het metrostation vonden we niet meteen een terminal die aan de beschrijving voldeed, na wat zoek-en bevragingswerk bleek deze ondergronds verbonden te zijn met het metrostation. Hier vertrekken bijna om het kwartier metrobusjes naar diverse bestemmingen. De rit naar de Cajon kost ons slechts 900 pesos (1.5 euro) en dit voor een rit van anderhalf uur. Het zijn wel kleine schamele busjes met een capaciteit van 29 personen zonder veel comfort. De rit verloopt vlot maar bij het eindpunt liggen noze ingewanden zat door elkaar van het bruusk remmen, optrekken en schudden van het busje. We belanden uiteindelijk in San Jose del Maipo, eem klein dorpje dat evengoed in de Franse Alpen zou kunnen gelegen hebben. De weergoden zijn ons opnieuw weer gunstg gezind, het is stralend weer en we hebben hierdoor een ver zicht op alle bergen in de omgeving. Het beloofd een warme dag te worden. In het toeristische dienst krijgen we een kaart van de streek en we gaan voor een tocht naar de Cascades de animas in een dorp een twaalf kilometer hiervandaan. Een taxi brengt ons naar daar maar bij het uitstappen blijken we niet op de gevraagde lokatie te staan. We staan aan een soort hotel met een soortgelijke naam. Gelukkig komem er meteen twee vrouwen naar buiten die ons vriendelijk uitleggen dat er een verschil zit in de naam van hun hotel en de cascade die we zoeken. We blijken twee kilometer te ver te zijn gedropt, gezien het prachtige weer en het uitzicht gaan we dan maar te voet op terugweg. Uiteindelijk blijkt onze bestemming een soort recreatiepark waar men kan logeren en allerhande activiteiten kan doen maar tegen betaling, we moeten met een gids mee naar boven, gelukkig vertrekken ze reeds over een kwartier. Meteen vergezellen ons drie honden. Er komen nog een aantal andere wandelaars meer en we moeten eerst over een hangbrug de rivier Maipo over. De honden mogen niet mee de burg over en staan alle drie te blaffen en te janken, dit zint hun niet. De tocht gaat meteen steil naar boven en na een half uurtje bereiken we de eerste cascade, de cascade de animas, de waterval der geesten....er hangt een soort legende aan vast, het is ondertussen broeiend heet op deze hoogte en de zon brandt letterlijk op onze huid, de tochtgaat nog wat verder naar een hoger gelegen waterval waar we gelukkig kunnen pootjebaden, plots verschijnt de eerste van de drie honden ook boven en iets later de tweede en derde...ze blijken uiteindelijk ergens een weg gevonden te hebben. Het water dat naar beneden stroomt is drinkbaar en blijkt inderdaad lekker te zijn, puurder water is er niet...recht uit de Andes. Op terugweg nog even genieten van het water daar en dan opnieuw naar beneden. De honden blijven ons vergezellen als gidsen...ze wijken nauwelijks van ons af. We moeten nu enkel nog vervoer vindenom terug te keren naar San Jose del Maipo, er rijden collectivos op en neer en na een twee kilometer stappen kunnen Katrien en Tony al mee met een collectivo, een soort taxi die je deelt met andere passagiers. We hebben ook geluk, we kunnen er een tegenhouden direct na het vertrek van Katrien en Tony. In San Jose staan ze op ons te wachten, even een terrasje voor een lekker biertje. Plots breekt het zweet uit bij Katrien, ze stelt vast dat ze haar camera in de collectivo heeft laten liggen. Betreft de camera van Tom...met een zeer emotionele waarde...Zegaat meteen navraag doen bij het toeristisch kantoor, de vriendelijkheid en behulpzaamheid is groot hier, ze bellen meteen naar een centrale die alle collectivos met elkaar verbindt en zullen navraag doen aan de hand van de beschrijving van de collectivo en chauffeur. Na een half uur komt men ons zeggen dat ze de camera hebben gevonden en dat de chauffeur op weg is om hem terug te brengen, de eerlijkheid van de Chilenen is verbazingwekkend, eind goed al goed en we kunenn terug richting Santiagio waar we nog nagenieten van deze dag met een glasje Pisco Sour...
Vandaag naar het wijnkasteel Santa Rita, Katrien en Tony verkozen om een dagje in Santiago te blijven. Opnieuwe een metro, metrobus, collectivo dag bij ons de trein, tram, busdag...Na een tweeenhalf durende rit bereiken we een van de grootste en bekendste wijnkastelen van Chili, Villa Santa Rita, de oprijlaan is meer dan een kilometer lang. Je moet hier vooraf reserveren anders kom je er niet in. Het is een prachtig domein met een gerestaureerd oud kolionaal huis van 1790, waar nu kan gedusteerd worden en tevens een bekend restaurant is gevestigd, Doña Paula, volgens alle gidsen een must om hier te eten...
We krijgen eerst een rondleiding op het terrein, er is een prachtige tuin met terras. De wijnkelders dateren nog van 1880. Men heeft hier ook veel schade geleden van de aardbeving van vorig jaar toen duizenden flessen gebroken zijn in de kelders. De kelder had tevens schade opgelopen en diende gerestaureerd te worden. We hebben pech gezien de oogst iets later valt dit jaar en men pas volgende week aan de oogst begint. Na de rondleiding gaan we eten bij Doña Paula, een mooi restaurant waar je tevens alle wijnen kunnen gedronken worden van het huis, van de duurste tot de goedkoopste. Wat het eten betreft....heerlijk. Wat de wijn betrof....heerlijk, zowel de witte als de rode reserva waren een van de betere wijnen die we al gedronken hebben, alleen exporteren ze deze niet naar Europa, de "gewone" Santa Rita voert men wel uit naar Europa en zullen we bij terugkeer met een bijzonder gevoel degusteren....
Een gastronomisch hoogtepunt in onze reis....Hier zouden vele van onze vrienden zeker eens willen komen eten dachten we deze middag....
Morgen terug een rustdag, onze laatste volledige dag hier...Het einde komt in zicht nu van deze onvergetelijke reis. We kijken er al naar uit om iedereen terug te zien ! xxxx
-
10 Maart 2011 - 06:08
Annemieke:
7 u 's morgens en het water staat me in de mond . na het lezen van jouw levendig verhaal snak ik naar een slok andes water , droom ik van een terrasje bij Dona Paula en ben ik al mee dan 2 weken overtuigd dat we dit ooit es met z'n allen zullen doen.symboliek troef hé luc ... het waren 3 hondjes , geen 2 ... en ondanks alle hinderpalen laten ze mekaar niet achter en komen achter jullie aan ,magische 5.Ons Rita mag daar dan al een kasteel hebben ;-) ik denk dat de Chilenen onze Luc ook een warm hart toedragen .Wij zullen ons alvast kunnen opwarmen aan de warmte die jullie uitstralen xxxx -
10 Maart 2011 - 07:29
Lotje:
Allé, kzal mij maar al nen bruiner kopen vandaag, zodat ik niet te neig af steek naast jullie dit weekend! Nog 2 nachtjes slapen.... xxx -
10 Maart 2011 - 07:43
Dirck En Leen:
Hoi Rita en Luc, ja een onvergetelijke reis, daar hebben wij als mee-lezers ook van kunnen genieten. Luc, je hebt het dan ook fantastisch weergegeven ! We denken dat ze daar aan het thuisfront al ongeduldig worden !
Veel liefs van ons, Dirck en Leen -
10 Maart 2011 - 08:19
Ilse:
Nogmaals bedankt om mij mee te nemen in jullie verhaal, heb er waarlijk van genoten...behouden terugkomst en tot één dezer!
Gr,
Ilse -
10 Maart 2011 - 09:24
Christine:
Het was elke dag opnieuw genieten om jullie mee te volgen. Zo levendig geschreven dat we er allemaal beetje bij waren. Een goede reis terug en hou voor alle zekerheid een dikkere trui in de buurt x -
10 Maart 2011 - 10:09
Antoine:
Dat dit een onvergetelijke reis is dat is zeker, en met gans je familie.
Gelukzakken.
Niet zo beleefd maar het zegt wat ik wil zeggen.
tot binnenkort -
10 Maart 2011 - 10:31
Magali:
Ik zie het wel zitten om bij Doña Paula
te gaan eten....
Geniet nog van de mooie dagen daar.
Want hier heb je een "pelse frakske"
nodig...
grjtes x -
10 Maart 2011 - 10:58
Carine En Eric:
aan alle mooie dingen komt een eind, zeggen ze dan :-( Gelukkig zat ik niet in dat busje naar Cajon....Dat zou zonder een reispilleke niet in orde gekomen zijn...vrees ik.
Bedankt Luc en Rita om ons ook een beetje mee te nemen op jullie onvergetelijke reis. Niet alleen een reis maar een belevenis, een beetje op zoek naar de essentie en het waarom. Alvast een fijne afsluit van de Andes en een hartelijk weerzien in België... xxx -
10 Maart 2011 - 11:20
Annemie:
Een veilige thuiskomst gewenst!
Vanuit een kil, donker en winderig België. -
10 Maart 2011 - 16:47
Maria:
Ik zal het missen het dagelijkse momentje aan de pc om het reisverslag te lezen. Luc en Rita , Tony en Katrien laat deze reis een onvergetelijke herinnering zijn die door jullie gedeeld verdriet tot stand is gekomen. Een veilige thuiskomst en tot binnenkort op een wandeling (wanneer jullie bekomen zijn) groeten van ons allen. -
10 Maart 2011 - 20:11
Filip,Anneke,Dorien:
Rita, Luc, Katrien en Tony,
Bedankt voor alle mooie, spannende,
wegdromerige, leuke, soms ook wel
ontroerende reisverhalen.
We wensen jullie alvast een
goede terugreis.
Rust maar goed uit op het vliegtuig ....
Groetjes vanuit het winderige Tielrode.
-
10 Maart 2011 - 20:43
Ann :
Lezen dat het morgen de laatste dag van jullie reis wordt, schept een beetje het gevoel dat ook mijn reis op zijn einde loopt. Zo levendig waren immers de beschrijvingen van zowel de locaties waar jullie verbleven als de emoties die jullie daar hebben ervaren .... oh, ja : ook ik ga ze missen, die dagelijkse mooie reisverslagen, het meereizen, die dagelijkse verplaatsing via jullie verhalen naar een andere wereld .... Keer behouden terug hé, jullie twee! -
10 Maart 2011 - 22:48
Anneke:
'kzal zaterdag den haard doen branden dat het ook 30 graden is bij ons en ga alvast op zoek naar chileense wijn ,we wensen jullie een behouden reis terug en zijn in blije afwachting van jullie komst !!
dikke kus
zusxxx -
11 Maart 2011 - 15:25
Els Perdaen:
Lieve Rita en Luc,
Ook voor ons waren de verslagen heel boeiend om lezen. We werden echt "meegeleept" in het "verhaal".
Alles samengebundeld zou het een prachtig boek "altijd... samen... onderweg" kunnen zijn. En zo samen onderweg kom je wellicht "jezelf" meerdere keren tegen. Nog even en jullie zijn terug thuis waar er heel veel "knuffels" op jullie zullen wachten.. zeker weten.. en tot slot, kan ik een leuk verhaal.. in het klein verteld niet laten : "de mier en de eekhoorn kregen les van de zwaan over "VOORBIJ".. alles gaat voorbij, zei de zwaan.. Alles???!! vroegen de mier en de eekhoorn. Ja, zei de zwaan.. ALLES. Dat wisten wij niet, zeiden de eekhoorn en de mier geschrokken....dat alles voorbij gaat... Jawel, zei de zwaan.. noem maar iets op.. en het gaat voorbij.. "de wilg" zei de mier.. Goed, zei de zwaan, de wilg gaat voorbij... De eekhoorn keek omhoog : voorbij?? Naar waar gaat hij dan??? Ho ho, zei de zwaan, wij hebben het over "voorbij" en niet over "waarheen"...Toen de les voorbij was, bleven de eekhoorn en de mier zwijgend naast elkaar zitten.. : de zon, de lucht, de zomer, verdriet, mos, de geur van de den.. zou dat allemaal voorbij gaan???? Toen keken ze naar elkaar : "en wij??? zouden wij ook voorbij gaan???" De mier sprong in de lucht en kwam op zijn rug neer, zwaaide met al zijn poten : nee, wij gaan nooit voorbij... WIJ NIET!!!
Een mooie doordenker voor een lange rit "onderweg" naar huis!
Veilige thuiskomst en dikke knuffel vanuit Wallonië!!
xxx
Els en Dirk
-
11 Maart 2011 - 19:46
Daisy:
Bedankt voor de fantastische reisverslagen en een veilige thuiskomst.
Warme groeten. -
11 Maart 2011 - 21:49
Kristien En Co:
Lieve vrienden,
Dat gastronimisch hoogtepunt... tja... dat zouden we graag met jullie wel willen beleven, zoals zo velen! Hopelijk kunnen we het een beetje evenaren bij onze eerstvolgende zondagnamiddag-weerzien. Heb je Zuid-Amerikaanse kaarten gevonden? ;-)
Een behouden terugreis!!! Tot gauw! Warme knuffel van ons allen voor jullie xxxxx -
11 Maart 2011 - 22:15
Marie-Claire En Paul:
Rita,Luc,Katrien en Tony
Hartelijk dank voor de warme en aangrijpende reisverhalen.
Wij hebben er ten volle van genoten en
wensen jullie een rustige en deugddoende thuiskomst.
Dikke knuffel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
