San Pedro part II

Vorig verslag raakte niet meer klaar wegens een lekker ontbijt buiten op het terras onder een azuurblauwe hemel hier in San Pedro de Atacama...
Het vervolg van die ochtend .
Na het klein dorpje ging de reis verder op hoogte, we genoten van de fauna en flora, van de vicunas, lamas en andere dieren. Op weg naar beneden nog even "take a picture" van de grote cactussen hier waarbij onze gids nog wat uitleg gaf over de de stenen die men op elkaar stapelt langs de weg, volgens hem is het een oud systeem van wegwijzers gebaseerd op het Inca kruis, de Inca GPS uit die tijd, we staan versteld van het vernuft van dit systeem, alles uitleggen zou teveel tijd vergen hier achter de PC.
De weg ging opnieuw naar een normale hoogte van 3300 m, de hoogte van San Pedro hier. Terug aan het hotel om 12.30 uur waar we ons uitgesteld ontbijt kregen. We hebben dan maar wat gerust op het terras hier gezien we om 15.30 opnieuw vertrokken richting van de Valle de la luna, de maanvallei, opnieuw een van de trekpleisters hier. Om 16.00 uur vertrokken we opnieuw met een volgeladen busje richting van de Maanvallei. Na een half uurtje rijden stopten we eerst aan een mirador, een uitzichtpunt welk een fantastisch schouwspel gaf van de uitgestekte valte hier, met maanachtige structuren en op de achtergrond tientallen met sneeuw bedekte vulkanen...we waanden ons opnnieuw in een SF film. De foto`s die jullie bij thuiskomst te zien zullen krijgen laten meer zien dan wat mijn literaire capaciteiten kunnen.
De tocht naar de echte maanvallei starte hierna. We moesten eerst nog een inkom betalen aan een tolhuis van 5000 pesos (8 euro). Wat verder stopte het busje aan de kant en ging de tocht te voet door een duinvallei de dieperik in naar de Gorges del Sal. Opnieuw nauwelijks te beschrijven vwelk natuurspektakel Chili te bieden heeft. Hier zie je nooit tweemaal hetzelfde. De tocht duurde uiteindelijk een klein uurtje en de bus stond ons aan de andere zijde op te wachten. De tocht ging verder naar de drie Maria`s, een natuurlijke beeldhouworm waarin sommigen drie Mariavormen in zien, we moesten de nodige fantasie gebruiken om ze ook te ontdekken...Tegen die tijd begint de zon onder te gaan, de buschauffeur haast zich om naar HET uitkijkpunt te gaan in de maanvallei om de zon hier te zien ondergaan met een kleurenschow door het schaduwspel van de ondergaande zon. De tocht naar boven gaat over een smalle bergflank en is zeer steil, we moeten haast naar boven lopen als een berggeit om vast te stellen dat de zon net half achter de hoogste berg is verdwenen, de gids heeft zich duidelijk vergist in zijn tijdsgebruik, een beetje teleurgesteld genieten we toch nog van de pracht van het uitzicht hier, het loont nog steeds de moeite om even berggeit te spelen. Na een halfuur keren we terug naar beneden, bij aankomst aan de bus is het reeds donker en keren we terug naar San Pedro. Van vermoeidheid van deze lange en zware dag duiken we meteen het restaurant binnen naast het reisbureau waar we worden gedropt. Moe maar voldaan van deze prachtige dag kruipen we in bed. Morgen staat immers opnieuw een lange busreis op het menu, van San Pedro naar Calama em dan naar Iquique, opnieuw een meer dan 10 uur durende reis met de bus terug naar zeeniveua...