Aankomst in Bolivia

Na aankomst in Puno zijn we de lokale specialiteit gaan proeven. forel (trucha) uit het Titicacameer. Na de maaltijd snel naar bed, iedereen was bekaf na de lange rit van de Colca Canyon naar Puno. Gisteren zijn we om 9u ´s morgens vertrokken vanuit Puno naar La Paz in Bolivië. Ons tweede hoogteslachtoffer is gevallen ondanks het kauwen van de cocabladeren. Overnachten op 3600 m hoogte is blijkbaar niet zo vanzelfsprekend.
Puno hebben we nu enkel als overnachtingsplaats gebruikt, we komen er later nog terug om de Uros-eilanden (rietelianden) te bezoeken.
Op de weg naar La Paz rijden we met een privé-bus langs de oevers van het Titicaca meer, op 3800 m het hoogst bevaarbare meer ter wereld. Echt mooi: azuurblauw water, glinsteringen op het water van een stralende zon. Voor een duik is het water echter te koud. 9gr C is immers een te groot verschil met onze duik in het warmwaterbad.

Na een viertal uur komen we aan de grenspost in Desaguadero. Desaguadero betekent immers de overloop, hier letterlijk de enige rivier die vertrekt vanuit het meer.
Het is hier een drukte van jewelste, je houdt dit niet meer mogelijk in 2008 hoe hier de grens dient overgestoken te worden !

We besluiten meteen een koerier met bakfiets in te huren om onze koffers de grens over te helpen brengen.
Je kan immers niet met een voertuig hier de grens over. Er zit niets anders op dan alles weer uit te laden en op de bakfiets over te laden welke ons zal volgen tot in Bolivia. We dienen eerst via een kantoortje van de grenspolitie een stempel op ons visum te laten zetten voor we een uitreisstempel kunnen bekomen voor Peru. In dit kantoor wordt er geduwd en getrokken waarbij later blijkt dat het fototoestel van Filip een nieuwe eigenaar heeft bekomen. Met dertien stonden we erbij en niemand die iets gezien heeft. We laten dit de pret niet bederven, het is immers maar een camera welke vervangbaar is...
Vervolgens dienen we ons naar de immigratiedienst van Peru voor onze uitreisstempel. We kunnen nu pas de brug oversteken naar Bolivia. Je merkt meteen het verschil in lokale bevolking. klederdracht, hoedendrachten ja zelfs het uiterlijk van de Bolivianos is anders, armer.
Opnieuw naar de immigratiedienst waar we opnieuw allemaal een
document dienen in te vullen voor we een inkomstempel kunnen gaan halen
De grenspolitie doet heel gewichtig en uiteindelijk stellen hun handelingen niets voor. Je voelt hier een bedreigende sfeer.
We moeten nog een hondertal meter verder lopen voor we onze Boliviaanse bus bereiken, het comfort is beduidend minder dan de Peruaanse busjes tot nu.
De rit naar La Paz zal nog een anderhalf uur duren. Het doet wel deugd om eems aafalt te voelen na de zeer erbarmelijke staat van de weg de laatste kilometers in Peru.
Voor we La Paz binnenrijden stoppen ze op een mirador met een prachtig uitzicht op de vulkanen rond La Paz met een een hoogte van meer dan 6000 m.
Iets later stoppen we voor het hotel in een heel drukke winkelstraat. Het hotel is gelegen op de vierde verdieping van een gebouw.
De kamers zijn terug meer dan in orde.
We besluiten meteen de stad in te duiken. Een stad met enorme contrasten en een heel druk stinkend verkeer. Ook hier gelden blijkbaar geen verkeersregels. Onze begeleider leidt ons naar een Argentijns restaurant. We eten hier een biefstuk zoals we die nog niet veel gegeten hebben.
Rond 22.00 uur terug in het hotel na een zware klim, La Paz is immers steil in een vallei uitgebouwd. Hoe hoger, hoe armer de mensen.
We kunnen ons nog eens uitslapen !
Deze morgen om 09.00 klaar voor het ontbijt. Om 10.00 uur de stad in voor een vrije dag, uiteraard de ideale gelegenheid om nog wat aankopen te doen. Ter hoogte van de kathedraal zien we de eerste schoenpoetsers. We kunnen de verleiding niet weerstaan om Maxim zijn schoenen en Anneke haar laarzen te laten poetsen.
Iets later lopen we twee heel jonge schoenpoetsers tegen het lijf welke respectievelijk 10 en 13 jaar oud zijn, Ruben en Juan. De ene zegt ons dat hij de mobiele school kent!

De poetsbeurt van Herman kost uiteindelijk 2 bolivianos.
We gaan verder naar het centrale plein in La Paz waar het regeringsgebouw staat. Een kleine haarbal steelt hierook de show en vindt het niet leuker dan alle duiven op het plein steeds de hoogte in te jagen.
Tijd voor wat Boliviaanse cultuur: een bezoek aan het muziekmuseum in de oude koloniale wijk, de kids konden de instrumenten bespelen.

Bij onze terugkeer naar het centrum passeren we een pleintje waar er een meeting is van een politieke partij: movimientos sin miedo. Het logo van deze partij doet ons weer stilstaan. het is een afdruk van een hand met diverse kleuren...

Later in de middag is het shoppingtime, het is opvallend hoeveel hier gebedeld wordt.
Ook het aantal schoenpoetsers is niet te tellen hier.
De mensen die bedelen hebben echt honger. het is ontroerend te zien hoe blij ze zijn met wat koeken of een zakje popcorn die we nog op zak hebben of kopen.
We kunnen het niet laten opnieuw de Argentijn te bezoeken. De rest van onze lekker vlees wordt verdeeld voor de straatkinderen.
Morgen opnieuw om 07.00 uur aan de bus voor een lange trip naar Uyuni, het zal een busreis worden van 12 uur !

P.S geef onze haarbal een kusje, mooie foto´s !

Tot één dezer ...

Zonnige groeten vanuit La Paz !