Mercado de Campesinos

Gisteravond met het ganse team gaan eten in La bodega vieja, een gezellig restaurant met heerlijk eten. Gezien Katrien en Tony bij ons vertrek hier aan het hotel nog niet terug waren van Uyuni maakten we ons stilaan wat zorgen. We vreesden al dat de overvloedige regen misschien problemen had veroorzaakt op het traject tussen Uyuni en Potosí. We waren dan ook niet meer dan blij hun omstreeks 21.30 ur binnen te zien komen in het restaurant. Rene moest tegen 22.00 u ons verlaten gezien hij wekelijks met zijn groep een optreden geeft in cafe Amsterdam. Ondanks dat we mentaal uitgeput waren van deze dag durfden we het niet nalaten hem met een bezoekje te verrassen. Cafe Amsterdam zat afgeladen vol. Rene stond met zijn muziekgroep luidkeels Boliviaanse muziek te spelen. Tijdens de pauze vertelde Rene dat de overige vier leden van de groep vroeger straatkinderen waren die nu muziek speelden en ondertussen werkten en enkele hadden zelfs een gezin. Sommigen waren vroeger echte boefjes maar door de muziek en een goede begeleiding, o.a door de straatwerking met het schooltje hebben zij de vicieuse cirkel kunnen doorbreken...Rene vroeg hoe het Maxim ging, of hij ook nog gitaar speelde, uit vriendschap voor Maxim speelde hij zijn truitje uit van de groep met zijn naam en de naam van de groep op en stond erop dat we dit aan Maxim zouden geven. Dit gebaar van Rene ontroerde ons enorm, de pure vriendschap en warmte die zowel hij als Gladys geven aan ons hier zullen ons blijvend verwarmen. Als goede vriendenn vielen we in elkaars armen met de tranen in ons gezicht. We vernamen tevens dat de opbrengst van dit wekelijks optreden door Rene gebruikt wordt om de straatkinderen eten te geve....kan men zich nog meer geven dan zo´n man, een voorbeeld voor velen. Dit maakte sterke indruk op ons. We namen afscheid, er stond vandaag de Mercado de Campesinos op het menu waardoor we reeds om 9u bij CERPI moesten zijn. Tijdens de nacht werden we opnieuw wakker van de felle regen die hier gans de nacht uit de lucht viel. Deze morgen was het nog steeds aan het regenen waardoor we opnieuw al vreesden dat het schooltje niet zou uitrijden. We besloten toch om naar CERPI te rijden maar bleek dat ze al weg waren. Tevoet dan maar naar de Mercado de Campesinos, hier kan een toerist zich niet verbergen, nog meer het Boliviaans leven induiken kan niet...Je moet dit gezien, gehoord en geruikt hebben om er een voorstelling te kunnen maken. Hier heb je twee rijen winkels. De winkels in de huizen en de kraamjes er voor, een rijke kleurenmix van fruit, groenten, kledij, eetkraampjes....Op de plaats waar normaal het schooltje staat vonden we hun niet, het regende ondertussen pijpestelen, met doorweekte voeten op zoek naar het schooltje, ondertussen aan een aantal kinderen gevraagd, enkele kenden het maar konden ons niet helpen, na een uur gans deze wijk te hebben doorkruist even naar Rene gebeld die ons meedeelde dat ze even waren buiten gereden doch door de regen terug zijn gekeerd...Onze planning voor een laatste ontmoeting met de kinderen hier viel letterlijk in het water. Van de nood dan maar een deugd gemaakt en samen met Gladys nog wat ondergoed gaan kopen voor de kinderen uit de armste wijken. We waren van plan om kledij te gaan kopen maar ondanks de lage prijs vonden we deze kledij echt vuil om nog aan kinderen te geven...we maakten afspraken met Gladys om kledij van bij ons op te laten sturen, de eindrekening zou veel lager zijn ondanks de transportkosten en de kledij zal van een veel betere kwaliteit zijn....
We hadden alle spijt dat deze laatste voormiddag we geen werking van het schooltje konden meemaken...Gladys en Rene beloofden ons morgen aan het hotel te komen halen om ons naar de luchthaven te brengen. Onze kleine week Sucre zit erop....De volgende dagen zullen zwaar zijn, alles even rustig laten bezinken...de video even terug draaien en mijmerend verder kijkend....
We hebben arme kinderen ontmoet en geknuffeld, bij allen ontdekten we opnieuw een pure glimlach. Geluk kan vreselijk eenvoudig zijn.....
Dat de mobiele school zijn doel bereikt hebben we ook meermaals ontdekt, kinderen die vroeger op straat werkten als autowasser, schoenenpoetser studeren nu, werken nu en hebben door hun zelfwaarde op te krikken het beeld van zichzelf veranderd, geloven in zichzelf en hebben de cirkel doorbroken, voor Arnoud en zijn ganse team....jullie schooltjes renderen, hiervan zijn we nu meer dan overtuigd !
Morgenmiddag vliegen we opnieuw naar Santa Cruz....XXX